Het Gerechtshof ‘s-Gravenhage heeft vandaag diverse organisaties die opkomen voor de belangen van mensen met een chronische ziekte of een handicap, ongelijk gegeven in het kort geding dat zij tegen de Staat en de vervoersmaatschappij Transvision hadden aangespannen. Inzet van het kort geding was het sinds 1 april 2004 werkende vervoerssysteem dat bekend staat onder de naam ‘Valyssysteem’. Dit systeem is een opvolger van het TraXX-systeem, waarvoor gehandicapten tot 1 april 2004 in aanmerking kwamen.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
Valyssysteem
Met het Valyssysteem kunnen gehandicapten een zogenaamde ‘Valyspas’ krijgen waarmee zij met een, zonodig aan de handicap aangepaste, taxi buiten hun regio kunnen reizen voor sociale en recreatieve doeleinden tegen een gereduceerd tarief van € 0,16 per kilometer. Daardoor zijn de kosten voor hun reizen nagenoeg gelijk aan de kosten van regulier openbaar vervoer voor niet-gehandicapten. Transvision vervoert de Valyspashouders en de Staat betaalt de reducerende kosten. De kostenreductie geldt echter niet onbeperkt. Er waren limieten gesteld van 450 of 900 kilometers in 2004 en 750 of 2250 kilometers in 2005. Boven die limieten werd € 1,25 per kilometer in rekening gebracht.
Dit laatste is een doorn in het oog van de gehandicaptenorganisaties, omdat dit het reizen voor veel gehandicapten “onbetaalbaar” maakt. Onder het vóór 1 april 2004 geldende TraXX-systeem konden de gehandicapten, evenals niet-gehandicapten, onbeperkt tegen de kosten van regulier openbaar vervoer reizen. De organisaties hebben daarom voor de rechter geëist dat de Staat en Transvision de gehandicapten in staat stellen een onbeperkt aantal kilometers per jaar met de taxi te reizen tegen € 0,16 per kilometer.
Afwijzing eis
In kort geding bij de rechtbank was deze eis afgewezen. Het Gerechtshof ’s-Gravenhage heeft de eis evenmin toegewezen. De TraXXovereenkomst gold maar tot 1 april 2004, zodat er voor de periode daarna geen bovenregionaal taxivervoer was geregeld. Door invoering van het Valyssysteem kwam die mogelijkheid er weer. Het hof heeft overwogen dat noch het recht op gelijke behandeling, noch het recht op eerbiediging van de persoonlijke levenssfeer en het respect voor het privé- en gezinsleven en de bewegingsvrijheid, noch het recht op ongestoord genot van eigendom, een verplichting scheppen tot het treffen van een door de Staat gefinancierde voorziening voor bovenregionaal vervoer of een verbod inhouden om slechts een deel van de te reizen kilometers financieel te ondersteunen.
Volgens het hof vloeit een wettelijke plicht om gehandicapten in staat te stellen zich over een onbeperkt aantal kilometers per jaar te verplaatsen tegen een tarief van hoogstens € 0,16 per kilometer ook niet voort uit de taak van de Staat om maatregelen te treffen ter bevordering van integratie van gehandicapten en van hun deelname aan het maatschappelijk verkeer. De Staat heeft de (politieke) keuze gemaakt om een (gemaximeerd) budget voor gehandicaptenvervoer te reserveren en om een voor iedere gehandicapte gelijkelijk geldende regeling te treffen die binnen dat budget past. Deze vrije beleidskeuze is tot stand gekomen in overleg met het parlement en een belangenafweging heeft plaatsgevonden. Het hof acht de uitkomst van een en ander niet evident onredelijk of onmiskenbaar onrechtmatig. Dit betekent dat het Valyssysteem in rechte stand houdt.
Uitspraak, Gerechtshof ‘s-Gravenhage, LJ-Nummer: AT2882, Zaaknummer: 04/1015 KG