Levenslang voor moord op Sévèke

De rechtbank Arnhem heeft vandaag de 39-jarige Marcel T. veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf voor de moord op J.L.B. Sévèke. De verdachte is ook schuldig bevonden aan vier aanslagen op gebouwen en één poging daartoe. Daarnaast heeft verdachte zeven bankovervallen gepleegd en één poging daartoe gedaan.

Bij het hele feitencomplex op zichzelf beschouwd past naar het oordeel van de rechtbank in ieder geval de maximale tijdelijke gevangenisstraf van 20 jaar die in het onderhavige geval kan worden opgelegd. De beantwoording van de vraag of hiermee kan worden volstaan of dat – in overeenstemming met de eis van de officier van justitie – een levenslange gevangenisstraf moet worden opgelegd, is in hoge mate afhankelijk van het inzicht dat de rechtbank over de persoon van verdachte heeft kunnen verkrijgen op basis van de deskundigenrapporten en de houding van verdachte tijdens het vooronderzoek en ter terechtzitting. De rechtbank volgt het rapport van de deskundigen van het Pieter Baan Centrum. Volgens dit rapport kan geen verband worden gelegd tussen de persoonlijkheidsstoornis van de verdachte en de door hem gepleegde feiten. Daarom is hij volledig toerekeningsvatbaar en kan, geredeneerd vanuit de persoonlijkheidsstoornis van verdachte, geen inschatting van de kans op herhaling worden gemaakt.

Een en ander betekent dat vanuit gedragskundig oogpunt geen verklaring kan worden gegeven voor de moord op Sévèke, terwijl een invoelbaar motief voor dat misdrijf ontbreekt.

Mede gelet op de omstandigheid dat verdachte pas in een laat stadium is teruggekomen van zijn hardnekkige opvatting dat zijn daad gerechtvaardigd was en in dit verband heeft gesproken over “oog om oog en tand om tand”, is er naar het oordeel van de rechtbank sprake van een onpeilbare verdachte en dient er terdege mee rekening te worden gehouden dat hij op enig moment om hem moverende redenen opnieuw een zeer ernstig geweldsdelict pleegt.

Daarbij neemt de rechtbank in aanmerking dat verdachte de mogelijke gevolgen van de bankovervallen sterk bagatelliseert of althans wegredeneert ter rechtvaardiging van zijn opvatting dat van hem niet kan worden gevergd “een loonslaaf “ te zijn. Er lijkt bij verdachte een zekere vanzelfsprekendheid te zijn ontstaan om bankovervallen te plegen om in zijn materiële behoeften te voorzien, alsof het gaat om een normale manier van opnemen van geld of in verdachtes woorden: “self-banking”. Ook wat dit soort misdrijven betreft dient daarom rekening te worden gehouden met een reële kans op herhaling, temeer daar verdachte ter terechtzitting niet heeft willen uitsluiten onder omstandigheden opnieuw een bankoverval te plegen.

Alles bijeengenomen is de rechtbank van oordeel dat aan een terugkeer van verdachte in de maatschappij een zo grote kans op herhaling van ernstige misdrijven verbonden is, dat het opleggen van een levenslange gevangenisstraf onontkoombaar is.