Onder de titel ‘Twee miljoen vonnissen publiceren, dat kan niet‘, reageert Ronald Philippart, president van de Rechtbank Maastricht en voorzitter van rechtspraak.nl op de opinie die ondergetekende en collega Zwenne publiceerden in NRC van 3 juli 2010. Zijn brief benadrukt dat de gebruikers van rechtspraak.nl tevreden zijn over het aanbod. Maar ik behoor niet tot die gebruikers (hoe tevreden ik ook ben over de werking van de site zelf, het gaat hier om de selectie van uitspraken die onvoldoende is). En ik ken genoeg mensen die deze mening delen. Onder meer de mensen die aankloppen bij de site jure.nl, om te vragen naar een uitspraak die zij niet kunnen vinden. In veel gevallen geschiedt publicatie pas na weken of maanden wachten, als het al gebeurt.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
Philippart gaat voor het gemak ook voorbij aan ons belangrijkste argument: dat de selectie niet door de rechterlijke macht mag plaatsvinden. Een goed beeld van relevante uitspraken – en dus ook de slechte! – is pas mogelijk als de selectie door een onafhankelijk orgaan geschiedt, en niet zoals nu door de gerechten zelf. Tijdsdruk, collegiale druk en commerciële belangen kunnen de selectie schaden. Hoe? De medewerkers die de selectie maken, doen dit ‘erbij’. Het is niet uitgesloten dat zij op volledig verkeerde gronden selecties maken, die ingegeven zijn door haast of de belangen van een commerciële uitgever (die halen hun uitspraken ook onder meer bij correspondenten van gerechten – tegen betaling).
Het is jammer dat een zinnige, inhoudelijke discussie over dit onderwerp zo lastig blijkt te zijn – rondom de publicatie van het rapport van de Commissie-De Meij is de discussie destijds ook evenvoudigweg uitgedoofd. Wij hebben inmiddels een lang artikel geschreven met meer nuance en mogelijkheden voor tussenoplossingen voor algehele publicatie, en aangeboden aan een bekend juridisch tijdschrift. We hopen dat dit aanzet zal zijn voor een serieuze discussie op argumenten.
Laurens Mommers is hoofddocent bij eLaw@Leiden, centrum voor recht in de informatiemaatschappij van de Universiteit Leiden, en werkzaam bij Legal Intelligence. Hij heeft deze bijdrage op persoonlijke titel geschreven
