Een overeengekomen aannemingssom voor de bouw van een nieuw pand is in beginsel wel, maar toch niet altijd de basis voor de heffing van bouwleges voor het in behandeling nemen van een aanvraag voor een bouwvergunning. Een gemeente kan eventueel uitgaan van een (goed onderbouwde) eigen raming van de bouwkosten als het vermoeden is gerechtvaardigd dat de aannemingssom niet alle werkzaamheden omvat van de bouwaanvraag. Illustratief hierbij is een recente uitspraak van Rechtbank Arnhem.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
Een overeengekomen aannemingssom voor de bouw van een nieuw pand is volgens een arrest van de Hoge Raad van 27 juni 2008 in beginsel de basis voor de heffing van bouwleges voor het in behandeling nemen van een aanvraag voor een bouwvergunning. Maar een uitzondering hierop is mogelijk. Een gemeente kan eventueel uitgaan van een (goed onderbouwde) eigen raming van de bouwkosten als het vermoeden is gerechtvaardigd dat de aannemingssom niet alle werkzaamheden omvat van de bouwaanvraag. Illustratief hierbij is een recente uitspraak van Rechtbank Arnhem.
De procedure betrof een stichting die een nieuw pand wilde laten bouwen en daartoe bij de gemeente een aanvraag voor een bouwvergunning had ingediend. Volgens de aanvraag bedroegen de bouwkosten € 29 mln exclusief btw. De gemeente ging voor de legesheffing uit van een andere maatstaf: een raming van de bouwkosten. Dit leidde tot een heffingsgrondslag van ca € 38 mln exclusief btw en tot een legesheffing van € 550.920. De gemeente baseerde zich daarbij op een extern deskundigenrapport. De stichting maakte bezwaar tegen de hoogte van de legesnota en stelde bovendien dat zij inmiddels uitsluitsel had over de werkelijke bouwkosten (ca € 27 mln exclusief btw) omdat zij beschikte over ondertekende opdrachtbevestigingen. De gemeente ging daarmee echter niet akkoord.
De rechtbank was van oordeel dat als gemeente wil uitgaan van een raming van de bouwkosten, op de gemeente de bewijslast rust om aannemelijk te maken dat de overeengekomen aannemingssom niet kan dienen ter bepaling van de bouwkosten. Naar het oordeel van de rechtbank was de gemeente in die bewijslast geslaagd. Op grond van het door de gemeente ingebrachte rapport met een raming die zoveel (41%) hoger uitkwam dan de overeengekomen aannemingssom, was het vermoeden gerechtvaardigd dat de aannemingssom niet alle vergunde werkzaamheden betrof. De stichting had dit vermoeden niet weerlegd, omdat zij geen inzicht had gegeven in het volledige aan de opdrachtbevestigingen ten grondslag liggende bestek. De rechtbank verklaarde het beroep van de stichting ongegrond.
