Verdachte schuldig ‘omdat slachtoffer het zegt’

De rechtbank heeft een 23-jarige man uit Groningen veroordeeld wegens aanranding van de eerbaarheid. Het bewijs: zij wees hem aan.

De verdachte ontkent. Niet zo’n beetje, maar stellig en geëmotioneerd. Twee weken geleden zei hij tegen de rechters, huilend, dat hij respect voor vrouwen heeft, dat hij zoiets nooit zou doen. De officier van justitie geloofde er niets van en eiste een werkstraf van 50 uur. Van vrouwen in het het café blijf je af, luidde de justitiële boodschap.

Mohamed, die is geboren in Mogadishu, Somalië, is het daarmee eens. Zo is hij opgevoed. Maar gisteren werd duidelijk dat de rechters hem ook niet geloven. De verdenking dat hij een vrouw (in spijkerbroek) in haar kruis heeft getast, acht de rechtbank wettig en overtuigend bewezen.

De verdachte was naar de rechtbank gekomen om te vertellen dat hij onschuldig is. Gisteren kwam hij om dat aan te horen, maar de boodschap luidde anders. Omdat hij nog nooit eerder met de politie in aanraking was geweest, werd de geëiste werkstraf omgezet in een waarschuwing: hij kreeg wel 50 uur, maar geheel voorwaardelijk met een proeftijd van twee jaar.

De rechter: ,,Als u binnen twee jaar niet weer in de fout gaat, merkt u er helemaal niets van. Heeft u dat goed begrepen?’’

Mohamed kijkt ontdaan om zich heen. ,,Schuldig? Krijg ik nu niet mijn Nederlandse paspoort?’’

Dat weet de rechter ook niet. Hij zegt dat de straf een heel lichte is, meer een waarschuwing, dus misschien valt het mee.

Mohamed had geen advocaat. Hij zegt: ,,Was ik schuldig, dan had ik een advocaat genomen, maar ik dacht dat als je het niet hebt gedaan, je ook geen advocaat nodig hebt.’’

Geen getuigen
Op 1 oktober vorig jaar zou hij om half zes in de ochtend in De Tapperij aan de Grote Markt in Groningen een vrouw in haar kruis hebben gegrepen. Niemand heeft het gezien, maar de vrouw zegt het en wees hem aan. En de broer van de vrouw ook, hoewel die het niet heeft gezien. Twee verklaringen, meer bewijs is er niet, maar de rechtbank vindt het voldoende.

De vrouw had verklaard dat de kruisgrijper haar een uur eerder had aangesproken op de dansvloer. Mohamed ontkent ook dat. Hij was nog maar een kwartier in de kroeg.

Het is twee tegen een.

Mohamed: ,,Hoger beroep? Hoe moet dat dan?’’