Het gerechtshof acht – evenals de rechtbank – wettig en overtuigend bewezen dat verdachte de vier aan hem tenlastegelegde verkrachtingen heeft begaan. Drie hebben plaatsgevonden in 1995 en een in 2001, alle in het oostelijk buitengebied van de stad Utrecht. Het gerechtshof acht – anders dan de verdediging heeft betoogd – het Openbaar Ministerie ontvankelijk. De verzoeken van de verdediging worden afgewezen en de (bewijs)verweren van de verdediging worden verworpen.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
Onvoorstelbare bruutheid
Verdachte heeft met onvoorstelbare bruutheid en totale veronachtzaming van de lichamelijke en geestelijke integriteit van de slachtoffers gehandeld. Hij heeft die integriteit volstrekt ondergeschikt gemaakt aan de bevrediging van zijn eigen gewelddadige, seksuele lusten. De feiten hebben de rechtsorde ernstig geschokt en bijgedragen aan gevoelens van angst en onveiligheid in de samenleving. Verdachte heeft op vier momenten besloten om deze gruwelijke feiten te plegen. Hij heeft die feiten telkens niet in een opwelling gepleegd, maar hij is erop uit geweest. Gelet op de herhaling van de gedragingen en de overeenkomsten kan worden gesproken van een seriematig karakter, ook al heeft één feit zes jaar later plaatsgevonden dan de andere drie.
Langdurige onvoorwaardelijke gevangenisstraf
De enige wijze waarop aan de ernst van de bewezenverklaarde feiten en de omstandigheden waaronder deze zijn begaan, recht kan worden gedaan, is met de oplegging van een langdurige onvoorwaardelijke gevangenisstraf. Van straf verminderende factoren is geen sprake. De feiten geven in onderling verband en samenhang bezien grond voor de vrees voor herhaling. Daarbij weegt het hof mee dat verdachte geen inzicht heeft gegeven in zijn motieven of in zijn geestelijke-/gemoedstoestand, destijds en thans, terwijl verdachte niet een leeftijd heeft bereikt die de kans op herhaling doet verdwijnen. Het hof acht het daarom van essentieel belang dat verdachte uit preventief oogpunt langdurig uit de samenleving wordt verwijderd. Het gerechtshof komt tot het oordeel dat zich in dit geval de uitzonderlijke situatie voordoet dat alleen de maximale gevangenisstraf passend en geboden is. Het hof zal de verdachte dan ook – evenals de rechtbank – veroordelen tot een gevangenisstraf voor de duur van zestien jaren, met aftrek van voorarrest. Deze straf is conform de eis van het Openbaar Ministerie.
Schadevergoeding
Aan een van de slachtoffers wijst het gerechtshof een schadevergoeding toe van ruim € 35.000,-. Met betrekking tot deze schadevergoeding legt het gerechtshof ook de schadevergoedingsmaatregel op.