Het Openbaar Ministerie hoeft een inbeslaggenomen paard niet terug te geven aan een bedrijf en haar vennoten in Heusden. Dat besliste de rechtbank Oost-Brabant vandaag.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
De officier van justitie liet in juli vorig jaar beslagleggen op bezittingen van de eigenaar van een stal in Valkenswaard. Die eigenaar is verdachte in een strafzaak. Omdat het betreffende paard op het moment van de inval op het terrein in Valkenswaard stond, werd ook het paard inbeslaggenomen.
Het Heusdense bedrijf en haar vennoten stellen eigenaar te zijn van het paard en verzochten de rechtbank onlangs om teruggave van het dier. Zij stellen dat het paard sinds de dag van geboorte hun eigendom is en dat het paard nooit is verkocht. Hierbij wezen ze onder meer op de stamboompapieren en op verklaringen van betrokkenen. Verder voeren zij aan dat het beslag disproportioneel is omdat de totale waarde van het overig beslag meer dan voldoende waarborg biedt. Volgens de officier van justitie kan op basis daarvan niet worden geconcludeerd dat het paard eigendom is van het bedrijf en haar vennoten. Hiervoor ontbreekt volgens haar objectief bewijs. Het enige objectieve bewijsstuk is naar haar zeggen een paardenpaspoort en daarin staat juist de stal in Valkenswaard als eigenaar vermeld.
Oordeel
De rechtbank kan alleen beslissen dat het paard moet worden teruggegeven, als buiten redelijke twijfel vaststaat dat het Heusdense bedrijf en/of één van haar vennoten eigenaar zijn van het paard. Dit is echter niet het geval. Daarbij wijst de rechtbank op het feit dat het paard niet in Heusden, maar in Valkenswaard is aangetroffen en in beslag is genomen. Daarnaast volgt de rechtbank de stelling van de officier dat de eigenaar van de stal waar het paard stond, in het paspoort vermeld is als eigenaar van het paard. Het bedrijf en haar vennoten hebben onvoldoende feiten en omstandigheden aangevoerd om de twijfel weg te nemen. Bovendien ziet de rechtbank kort gezegd onvoldoende grond voor de stelling dat de inbeslagname disproportioneel is.