Hof Leeuwarden heeft een uitspraak van Rechtbank Leeuwarden bevestigd dat een bv geen verzuimboete verbeurde bij een vrijwillige verbetering van de aangifte loonheffing over juni 2005. Een controller van een groepsmaatschappij had per abuis verzuimd het vakantiegeld voor de loonheffing mee te nemen. In april 2006 volgde een verbeterde aangifte loonheffing over dat tijdvak voordat de belastingdienst de fout op het spoor was.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
De inspecteur legde kort daarna een naheffingsaanslag op van € 4.085 met een verzuimboete van 5% (€ 204). Het hof komt op basis van een voor de bv gunstig werkende aanpassing van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst in 2007 tot het oordeel dat de inspecteur de bv geen verzuimboete meer kon opleggen. Deze gunstige aanpassing van het Besluit heeft namelijk directe werking (i.c. terugwerkende kracht) voor belastingplichtigen.
Een vrijwillige verbetering leidt volgens het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst (hierna: Besluit) onder voorwaarden niet tot een verzuimboete. Zo legt de inspecteur geen verzuimboete op bij een te late betaling van een aangiftebelasting als het belastingbedrag dat bij vrijwillige verbetering alsnog wordt betaald:
- minder is dan € 5.000, of
- € 5.000 of meer maar minder dan € 12.500 bedraagt en daarbij minder is dan 20% van de totaal verschuldigde belasting over het tijdvak/de tijdvakken waarop de vrijwillige verbetering betrekking heeft.
Heeft de vrijwillige verbetering op een belastingbedrag van meer dan € 12.500, dan heft de inspecteur een boete van 5% met een maximum van € 4.537 (jaar 2008). Dit boetebeleid heeft dus betrekking op zogeheten suppletieaangiften voor de loon- en de omzetbelasting.
Hof Leeuwarden heeft onlangs een uitspraak gedaan waarbij onderhavige bepaling uit het Besluit aan de orde kwam. Over de voorliggende uitspraak van Rechtbank Leeuwarden hebben we op 15 februari 2007 bericht. De zaak was als volgt.
Een controller van een groepsmaatschappij had per abuis verzuimd het vakantiegeld voor de aangifte loonheffing over de maand juni 2005 mee te nemen. In april 2006 volgde een verbeterde aangifte loonheffing over dat tijdvak voordat de belastingdienst de fout op het spoor was. De inspecteur legde kort daarna een naheffingsaanslag op van € 4.085 met een verzuimboete van 5% (€ 204).
De rechtbank was van oordeel dat ook voor verzuimboeten geldt dat de belastingplichtige persoonlijk een verwijt moet kunnen worden gemaakt, voordat deze verantwoordelijk kan worden gehouden voor de fout van een derde waardoor te weinig belasting is geheven. De bewijslast hiervoor ligt bij de inspecteur.
De rechtbank kwam tot de conclusie dat de inspecteur in de voorliggende zaak onvoldoende aannemelijk had gemaakt dat de directeur van de bv persoonlijk enig verwijt kon worden gemaakt van de omstandigheid dat de controller een onjuiste aangifte heeft opgesteld. Daarom oordeelde de rechtbank dat bij de directeur (en daarmee bij de bv) sprake is van afwezigheid van alle schuld, zodat voor het opleggen van een verzuimboete geen ruimte was.
De inspecteur ging in hoger beroep bij het hof voor verschillende ankers liggen. Hij was van mening dat het verzuim van de controller aan de bv moest worden toegerekend en er geen sprake was van afwezigheid van alle schuld. Verder speelde in de procedure voor het hof een nieuw element mee: een voor de bv gunstige aanpassing van het Besluit Bestuurlijke Boeten Belastingdienst (hierna: Besluit) op 27 maart 2007. De voor de bv relevante wijziging van het Besluit hield in dat een inspecteur bij een vrijwillige verbetering geen verzuimboete zal opleggen indien het belastingbedrag dat bij vrijwillige verbetering alsnog wordt betaald minder bedraagt dan € 5.000.
De inspecteur was van mening dat de wijziging van het Besluit in de onderhavige procedure niet van toepassing kon zijn, omdat het van latere datum was dan de verbeterde aangifte. Verder stelde de inspecteur dat het bedrag van de vrijwillige verbetering € 4.085 slechts op één maand betrekking had en niet op een heel jaar, waardoor het bedrag te hoog was om een verzuimboete achterwege te laten. De inspecteur bedoelde daarmee te stellen dat het eerdergenoemde grensbedrag van € 5.000 in twaalf gelijke moten zou moeten worden gedeeld ingeval sprake is van een maandaangifte.
Het hof maakte onder meer uit de overgangs- en slotbepalingen van het Besluit op dat deze gunstige wijziging van het Besluit wel van toepassing is op de aan de bv opgelegde verzuimboete. Nu niet in geschil was dat sprake was van een vrijwillige verbetering en vaststond dat de bv over 2005 geen andere onjuiste aangiften loonheffing had gedaan, kon de inspecteur geen verzuimboete opleggen.
Wat betreft de door de inspecteur voorgestane deling van het grensbedrag € 5.000 door twaalf merkte het hof op dat het Besluit en de toelichting daarbij geen aanleiding gaven tot dat standpunt. Was dat wel de bedoeling geweest, dan had het voor de hand gelegen dat dit op een duidelijke wijze tot uitdrukking was gekomen in de tekst van het Besluit of in de toelichting daarop. Nu de inspecteur op deze gronden al geen verzuimboete meer kon opleggen, behoefde de stelling of sprake was van (toerekenbare) schuld bij de bv geen behandeling meer.
