Rechtbank Breda heeft in een sterk feitelijke procedure uitspraak gedaan over de waardering van ter beschikking gestelde kantoorruimtes bij de beëindiging van de terbeschikkingstellingsregeling. De ter beschikking gestelde kantoorruimtes waren gehuisvest in een pand waarin ook privévertrekken voor eigen bewoning aanwezig waren. Deze ruimtes liepen in het hele pand door elkaar heen.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
Partijen waren bij aanvang van de terbeschikkingstelling overeengekomen dat de waarde in het economisch verkeer (wev) van de kantoorruimtes kon worden afgeleid van de totale wev van het pand, en dat de wev van de kantoorruimtes 50% besloeg van de wev van het totale pand. De rechtbank vond deze afspraak voor partijen ook bindend bij de beëindiging van de terbeschikkingstelling. De rechtbank stelde vast dat na beëindiging van de terbeschikkingstelling het pand voor eigen bewoning werd gebruikt. Dat vormde een waardedrukkende factor voor de wev van het hele pand en dus ook voor de wev van de kantoorruimtes. Een lagere wev wegens bewoning betekent in beginsel een kleiner bedrag aan stille reserve waarover moet worden afgerekend bij beëindiging van de terbeschikkingstelling.
Indien uw partner directeur-grootaandeelhouder (dga) is van een bv en u een privévermogensbestanddeel van uzelf aan die bv ter beschikking stelt, worden de inkomsten uit deze terbeschikkingstelling bij u in box 1 als resultaat uit overige werkzaamheden met inkomstenbelasting belast. Dit volgt uit de zogenoemde terbeschikkingstellingsregeling (tbs-regeling). Het resultaat wordt bepaald aan de hand van een aantal bepalingen die gelden voor winst uit onderneming. Zo moet jaarlijks een balans en winst- en verliesrekening worden opgesteld waaruit het in de aangifte inkomstenbelasting aan te geven resultaat volgt. De waarde waartegen het vermogensbestanddeel bij aanvang op de balans komt, is de zogenoemde waarde in het economisch verkeer (wev). Bij beëindiging van de terbeschikkingstelling gaat het vermogensbestanddeel eveneens tegen de wev op dat moment over naar privé. Bij langdurige terbeschikkingstelling van bijvoorbeeld panden blijkt in de praktijk veelal een stille reserve te zijn gegroeid waarover nog moet worden afgerekend. De bepaling van de juiste wev kan in sommige gevallen complex zijn. Met name als de ter beschikking gestelde ruimtes in het pand en de overige vertrekken door elkaar heen lopen en verder sprake is van eigen bewoning. Illustratief hierbij is een uitspraak van Rechtbank Breda. De zaak was als volgt.
Een vrouw kocht in 2001 een pand dat zij ingrijpend liet verbouwen. Het pand had na de verbouwing voor ongeveer de helft een woonfunctie en voor de andere helft een kantoorfunctie. De kantoorruimtes en privévertrekken liepen in het pand door elkaar heen. Na de verbouwing gingen de vrouw en haar partner in het pand wonen. Vervolgens verhuurde de vrouw in 2001 de kantoorruimtes uit het pand aan de bv van haar partner. De partner bezat een aanmerkelijk belang in de bv waardoor de kantoorruimtes bij de vrouw onder de tbs-regeling vielen. De verhuur aan de bv duurde voort tot in 2004. Na de huurbeëindiging bleek verhuur aan een externe marktpartij niet mogelijk te zijn. De vrouw nam daarom de kantoorruimtes voor privédoeleinden in gebruik. Bij de aanslagregeling inkomstenbelasting 2004 van de vrouw kwam de vraag aan de orde wat de juiste wev van de kantoorruimtes was bij beëindiging van de terbeschikkingstelling. De zaak kwam voor Rechtbank Breda.
De rechtbank stelde vast dat het kantoorgedeelte niet afsplitsbaar was en dus niet afzonderlijk te verhuren of te verkopen. De privévertrekken en kantoorruimtes in het pand liepen door elkaar heen. De rechtbank stelde verder vast dat de vrouw en de inspecteur vanwege het complexe waarderingskarakter bij aanvang van de terbeschikkingstelling klaarblijkelijk waren overeengekomen dat de wev van de kantoorruimtes kon worden afgeleid van de totale wev van het pand. Aan de kantoorruimtes werd 50% van de wev van het totale pand toegerekend. De rechtbank vond deze afspraak voor partijen ook bindend bij de beëindiging van de terbeschikkingstelling. De vrouw en de inspecteur waren het erover eens dat de wev van het hele pand op het moment van beëindiging van de tbs-regeling € 450.00 bedroeg, en de wev van de kantoorruimtes daarom € 225.000.
Het pand vormde in zijn totaliteit één geheel. Naar het oordeel van de rechtbank moet in dat geval rekening worden gehouden met de waarde in bewoonde staat wegens eigen bewoning. De rechtbank stelde vast dat voor situaties als in de onderhavige procedure geen regels zijn om de waardedruk te bepalen. Het leek de rechtbank echterl redelijk om een bepaald ministerieel besluit ook in deze zaak toe te passen. Het betrof een besluit over onder meer de waardebepaling van een woning en overige onroerende zaken bij verplichte overbrenging naar privé. Toepassing van het besluit leidde tot een wev van de kantoorruimtes van € 146.250. De rechtbank verklaarde daarop het beroep van de vrouw gegrond.
