Een werknemer heeft meerdere mogelijkheden om te kunnen bewijzen dat hij in een kalenderjaar maximaal 500 privékilometers met de auto van de zaak heeft gereden. Hiervoor geldt de zogeheten vrije bewijsleer. Bij een zodanig laag privégebruik blijft de (forfaitaire) loonbijtelling wegens het voordeel van een auto van de zaak achterwege.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
De Hoge Raad heeft onlangs in navolging van een eerder arrest uit 1989 nogmaals beslist dat als bewijs niet alleen een schriftelijk bewijsstuk kan dienen -bijvoorbeeld in de vorm van een sluitende kilometeradministratie- maar dat ook andere bewijsmiddelen zijn toegestaan. Hof Den Haag had echter in andere zin beslist en achtte alleen schriftelijk bewijs aanvaardbaar. De Hoge Raad heeft deze uitspraak vernietigd en verwees de procedure naar Hof Amsterdam voor een hernieuwde beoordeling van de door de betreffende werknemer aangedragen bewijsmiddelen.
Als een werkgever een werknemer een personenauto of een bestelauto ter beschikking stelt, mag de werkgever (sinds 1 januari 2006) de loonbijtelling voor het privégebruik van de auto achterwege laten, als de werknemer kan bewijzen dat hij met deze auto op kalenderjaarbasis maximaal 500 kilometer in privé heeft gereden. Als vormen van aanvaardbaar bewijs kunnen fungeren: een sluitende kilometeradministratie/rittenadministratie, een schriftelijke afspraak tussen werkgever en werknemer in de vorm van een ‘verbod privégebruik bestelauto’ of een ‘verklaring geen privégebruik’ van de werknemer. Een werknemer kan laatstgenoemde verklaring aanvragen bij de belastinginspecteur.
De Hoge Raad heeft onlangs een arrest gewezen over de vraag of het bewijs altijd met schriftelijke stukken moet worden geleverd. De procedure betrof een kantoormanager van een autoverhuur- en leasebedrijf die in 2004 over een auto van de zaak beschikte. Gedurende een aantal maanden in 2004 beschikte hij over een auto van de zaak die hij aan andere medewerkers van het bedrijf ter beschikking moest stellen voor het halen en brengen van huur- en leaseauto’s naar verschillende adressen (pendelritten). De kilometeradministratie van de pendelritten vermeldde echter niet de bestemming en ook niet welke route was gereden. De inspecteur stelde zich op het standpunt dat daardoor niet was uit te sluiten dat in de pendelritten privékilometers van de kantoormanager waren inbegrepen. Bij het vaststellen van de aanslag inkomstenbelasting / premie volksverzekeringen over 2004 van de kantoormanager nam hij het voordeel van de auto van de zaak in aanmerking. Rechtbank Den Haag was van oordeel dat de kantoormanager in zijn bewijslast was geslaagd en vernietigde de uitspraak van de inspecteur. Hof Den Haag kwam tot het oordeel dat een werknemer alleen met schriftelijke bewijsstukken het gevraagde bewijs kan leveren en vernietigde de uitspraak van de rechtbank. De kantoormanager tekende vervolgens cassatie aan bij de Hoge Raad.
De Hoge Raad heeft onlangs in navolging van een eerder arrest uit 1989 nogmaals beslist dat als bewijs niet alleen een schriftelijk bewijsstuk kan dienen -in de vorm van een sluitende kilometeradministratie- maar dat ook andere bewijsmiddelen zijn toegestaan. De Hoge Raad vernietigde de uitspraak van Hof Den Haag en verwees de procedure naar Hof Amsterdam voor een hernieuwde beoordeling van de door de betreffende werknemer aangedragen bewijsmiddelen.
Opmerking
Vanaf 1 januari 2010 gelden de volgende tarieven voor de (minimum)bijtelling van de auto van de zaak:
- * 0% (nieuwe categorie met ingang van 1 januari 2010) voor auto’s zonder CO2-uitstoot (bijvoorbeeld elektrische auto’s);
* 14% voor zeer zuinige auto’ s met een CO2-uitstoot van maximaal 95 gram per kilometer bij een auto die op diesel rijdt óf 110 gram per kilometer bij een auto die niet op diesel rijdt;
* 20% voor zuinige auto’s met een CO2-uitstoot van meer dan 95 en maximaal 116 gram per kilometer bij een auto die op diesel rijdt óf 110 en maximaal 140 gram per kilometer bij een auto die niet op diesel rijdt;
* 25% voor alle andere auto’s;
* 35% van de waarde van de auto in het economische verkeer voor auto’s van de zaak die meer dan 15 jaar geleden voor het eerst in gebruik zijn genomen. Bij deze oude auto’s is de catalogusprijs dus niet van belang.
