Aansprakelijkheid assurantietussenpersoon voor onderverzekering of niet gedekte schades?

Het hof Den Bosch heeft zich op 11 januari jl. uitgelaten over de reikwijdte van de zorgplicht van een assurantietussenpersoon in geval van onderverzekering of het geheel niet verzekerd zijn van relevante schades (LJN: BP 3896).

Feiten
Sinds 1980 werkt geïntimeerde als assurantietussenpersoon van appellante, een boomkwekerij. De bedrijfsactiviteiten zijn met name gericht op het kweken van bos- en haagplanten vanuit zaden.

Via bemiddeling van de assurantietussenpersoon zijn de verzekeringen van appellante vanaf omstreeks 2001 ondergebracht bij Interpolis in de zogenaamde Bedrijven Contact Polis (BCP). Betrekkelijk kort daarna in 2005 is de loods van appellante getroffen door blikseminslag en in brand geraakt. Na het schadevoorval bleek dat appellante ten aanzien van bepaalde schades niet of onvolledig verzekerd was. Appellante heeft geïntimeerde aansprakelijk gesteld wegens het tekortschieten in haar zorgplicht als assurantietussenpersoon.

Rechtbank en hof
De rechtbank heeft de vorderingen van appellante afgewezen. Het hof overweegt onder meer dat een assurantietussenpersoon, zeker in het geval alle verzekeringen van een bedrijf ondergebracht zijn in een tot zijn portefeuille behorende verzekering als de BCP, actief dient te handelen en als deskundige op het gebied van verzekeringen zijn verzekeringnemers dient te waarschuwen in geval van grote onderverzekering of geheel niet verzekerd zijn van relevante schades. Nu geïntimeerde ervoor heeft gekozen dat haar werknemer minimaal één keer per jaar bij appellante op bezoek ging en dit een zeer langdurige werkrelatie betrof en geïntimeerde voorts de huisbankier van appellante was, had geïntimeerde er in redelijkheid rekening mee moeten houden dat er bij appellante het vertrouwen kon ontstaan dat geïntimeerde ook van bepaalde feitelijke situaties van appellante op de hoogte was. Het hof oordeelt dat geïntimeerde is tekortgeschoten in haar zorgplicht als assurantietussenpersoon en veroordeelt geïntimeerde tot betaling van de schade die appellante dientengevolge heeft geleden.

Het hof overwoog met betrekking tot de schade wegens het niet verzekerd zijn van zaaigoed, onder meer dat geïntimeerde niet kon volstaan met het verweer dat appellante zelf geen melding heeft gemaakt van de aanwezigheid van de zaden en voorts niet heeft gevraagd om de zaden te verzekeren, maar dat het op de weg van geïntimeerde lag om actief bij appellante te informeren of er mogelijk zaden gedurende langere tijd op het bedrijf aanwezig waren en voorts om appellante ervan in kennis te stellen dat het zaaigoed niet onder de dekking van de BCP viel. Met betrekking tot de vordering wegens het niet verzekerd zijn van gewassen in de ‘kweektunnels’ overwoog het hof dat geïntimeerde appellante had moeten attenderen op het feit dat niet alleen de kweektunnels niet verzekerd waren, maar dat de daarin gekweekte gewassen evenmin verzekerd waren. Door dit niet te doen is geïntimeerde tekort geschoten in haar zorgplicht als assurantietussenpersoon en is zij aansprakelijk voor de dientengevolge door appellante geleden schade.

Het schadebedrag bestaat naar het oordeel van het hof in beginsel uit het bedrag dat appellante van haar verzekeraar zou hebben ontvangen indien zij niet onderverzekerd was geweest – verminderd met het bedrag dat verzekeraar daadwerkelijk aan appellante heeft uitgekeerd -, als de bedrijfsvoorraden wel onder de dekking van de BCP zouden vallen, dan wel als appellante wel voor de betreffende schade verzekerd was geweest.

Conclusie
De assurantietussenpersoon had in het onderhavige geval (mede gezien de relatie met de verzekeringnemer) actief moeten handelen en als deskundige op het gebied van verzekeringen zijn verzekeringnemer dienen te waarschuwen voor de onderverzekering en het geheel niet verzekerd zijn van relevante schades. Aandacht verdient de overweging van het hof dat de assurantietussenpersoon er – gezien haar relatie met de verzekeringnemer – rekening mee moest houden dat bij de verzekeringnemer het vertrouwen kon ontstaan dat de assurantietussenpersoon ook van bepaalde feitelijke situaties van verzekeringnemer op de hoogte was.

mr. Danny Theunis, CMS Derks Star Busmann