Een goede voorbereiding is het halve werk. Het lijkt een open deur, maar bij de omgevingsvergunning voor de activiteit slopen (hierna: de sloopvergunning) niet minder waar.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
Alle goede bedoelingen ten spijt heeft de mogelijkheid om te kunnen volstaan met één omgevingsvergunning voor een trits aan activiteiten op het gebied van de leefomgeving (bouwen, slopen, gebruik etc.) – vooralsnog – niet tot een daadwerkelijke vereenvoudiging van de procedure geleid. De paradox van deregulering is dat dit leidt (althans in eerste instantie) tot nog meer (nieuwe) regelgeving, die betrokkenen zich niet alleen eigen moeten maken, maar zich ook moet ‘zetten’. Verschillen van inzicht over de reikwijdte van de nieuwe regelgeving levert (geheid) procedures op, waarvan maar moet worden afgewacht hoe de rechter zal gaan oordelen. Ook koudwatervrees omtrent de (stortvloed) aan nieuwe Europese en nationale regelgeving, geldgebrek en het ontbreken aan mankracht maakt dat gemeenten ‘het voorwerk’ naar de aanvrager verleggen, waardoor het bij wijze van spreken als een stempelstuk kan worden afgedaan. (Gemeenten stellen steeds meer en hogere eisen aan de gegevens en bescheiden (o.a. deskundigenrapporten), die als onderdeel van de aanvraag moeten worden overgelegd, voordat de gemeente de aanvraag in behandeling neemt. Ook de kortere beslistermijnen werken dit in de hand.
Hiermee wordt wellicht de administratieve lastendruk vanuit de overheid verkleind, maar neemt deze op bedrijfsniveau juist toe. Het heeft iets weg van ‘een sigaar uit eigen doos’. Bedrijven (ook vanuit het gegeven van cross-compliance, duurzaam ondernemerschap) zijn meer nog dan voorheen ‘afhankelijk’ van een goede deskundige begeleiding van de vergunningaanvraag, waarmee de kosten van de vergunningaanvraag worden verlegd naar de bedrijven. De gemiddelde burger zal redeneren in de trant van dat is terecht want je krijgt er iets voor terug in de vorm van een vergunning. Vergeten wordt dat gemeenten aanzienlijke leges heffen, die dienen voor de te dekken kosten rondom vergunningverlening. Er vindt geen teruggaaf plaats als de betreffende kosten niet worden gemaakt, zelfs bij een weigering moeten leges betaald worden. Het is wat dit betreft niet alleen maar kommer en kwel, met name omdat een goed onderbouwde aanvraag veel problemen kan voorkomen. Dit zal hierna worden toegelicht aan de hand van ‘de bewijskracht’ van deskundigenrapporten.
Sloopactiviteiten
De eerste vraag is uiteraard of er sprake is van sloopwerkzaamheden, waarvoor onder de WABO de omgevingsvergunningplicht geldt. Volledigheidshalve; de sloopactiviteiten zijn onderverdeeld in 1) het zogenoemde planologisch slopen: artikel 2.1, eerste lid, sub g Wabo, 2) het slopen van een monument : artikel 2.1, eerste lid, sub f Wabo (rijksmonument), artikel 2.2, eerste lid sub b Wabo (gemeentelijk/provinciaal monument) en artikel 2.1, eerste lid, sub h Wabo (beschermd stads- en dorpsgezicht) en 3) en het selectief slopen en asbest verwijderen: artikel 2.2, eerste lid onder a Wabo in relatie tot artikel 8.1.1 van de gemeentelijke bouwvergunning. Nadat is vastgesteld dat een vergunningplicht geldt, luidt de tweede vraag: welke gegevens en bescheiden moeten bij de aanvraag worden gevoegd. Dit is geregeld in Mor, de ministeriële Regeling omgevingsrecht. Zo zijn naast de meer ‘algemene’ gegevens en bescheiden van artikel 7.2 Mor voor het slopen van een monument ook cultuurhistorische onderzoeksrapporten vereist. Ook zijn er op grond van artikel 7.2 nadere gegevens vereist in het geval van aanwezigheid van asbest.
In het geval van planologisch slopen gaat het om een bestemmingsplanbepaling, waarin is bepaald dat het zonder omgevingsvergunning verboden is om bouwwerken te slopen. Achtergrond van deze bepaling is te voorkomen dat er leeg plekken ontstaan tussen de bestaande bebouwing. Ook beoogt men hiermee dreigend verval en de aantasting van de leefbaarheid in gebieden tegen te gaan. In dit verband moet de aanvrager aannemelijk maken dat op de plaats van het te slopen bouwwerk een ander bouwwerk kan of zal worden opgericht. In zijn algemeenheid wordt aangenomen dat er niet zal worden gebouwd, indien niet aannemelijk is dat er vervangende nieuwbouw plaats zal vinden, omdat voor de nieuwbouwactiviteit geen (reële) aanvraag om een omgevingsvergunning is ingediend. Van belang is dus om bij de aanvraag hierop te anticiperen en de nodige stukken toe te voegen, zodat de procedure kan worden bekort.
Bescheiden en gegevens bij de aanvraag
Een voordeel van het ‘panklaar’ aanleveren van de vergunningaanvraag is niet alleen de tijdwinst die geboekt kan worden door een versnelde afhandeling van de aanvraag, maar ook kunnen de stukken (rapporten) dienen bij het weerleggen van mogelijke bezwaren van derdebelanghebbenden tegen de verlening van de vergunning. Zonder een contra-expertise komt de bezwaarmaker dan meestal niet ver. Bijkomend voordeel is dat u hiermee niet uw lot, althans niet geheel, in handen van de gemeente legt. Nog steeds halen veel vergunningen niet de eindstreep of moeten de procedures overnieuw gedaan worden, omdat er door het bevoegd gezag geen deugdelijk onderzoek is verricht, op grond waarvan de vergunningverlening onzorgvuldig wordt geacht.
Anderzijds geldt wel dat de gemeente de vergunningverlening mag baseren op een rapport – in opdracht van de gemeente en/ of de aanvrager -, dat door een ‘erkende’ deskundige is opgesteld en het deskundigenrapport geen wezenlijke gebreken vertoont. Als het deskundigenrapport/advies geen wezenlijke gebreken vertoont, dan is het volgens de Raad van State niet nodig om een contra-expertise uit te laten voeren of een derde deskundige te benoemen, zelfs al ligt er een rapport van een expert van de bezwaarmaker met een heel andere uitkomst. Op het (selectief) slopen en asbest verwijderen in relatie tot de gemeentelijke bouwvergunning wordt in onderstaand artikel nader ingegaan.
