Op het gebied van het auteursrecht vindt momenteel veel discussie plaats. De aanleiding voor de oproer was de speerpuntenbrief Auteursrecht 20©20 van minister Teeven. In deze brief stelt de minister onder andere dat het Auteursrecht aan modernisering toe is. Er wordt namelijk veel illegaal werk op het internet aangeboden, waar niet voldoende tegen kan worden opgetreden.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
Door het illegale aanbod op internet lopen auteursrechthebbenden veel inkomsten mis volgens de minister. Legale aanbieders kunnen immers niet concurreren met het kosteloze aanbod van de illegale aanbieders. Teeven vindt het daarom noodzakelijk om de auteurswet zo te wijzigen dat het makkelijker wordt om iets te doen tegen het aanbieden van illegale bestanden.
Downloaden wordt illegaal?
Teeven stelt voor het downloaden uit een “evident illegale bron” onrechtmatig te maken voor zowel de consument als de commerciële aanbieder. Het downloaden van dergelijke bestanden zou dan niet langer – zoals thans het geval – onder de thuiskopie-exceptie vallen en dus illegaal worden.
De thuiskopie-exceptie houdt in dat het kopiëren van auteursrechterlijk beschermde werken (bijvoorbeeld muziek, films en games) is toegestaan indien dit beperkt blijft tot enkele exemplaren (2 à 3 stuks) voor thuisgebruik. Voorwaarde is wel dat de kopieën geen commercieel doel nastreven. Op dit moment is het downloaden van bestanden voor thuisgebruik daarom legaal; ook uit een illegale bron! Het uploaden (het beschikbaar maken of aanbieden van bestanden voor anderen via het internet) is in het huidige systeem overigens niet toegestaan.
Het is twijfelachtig hoe effectief de voorgestelde regeling is. Zo is het de vraag wat een “evident illegale bron” is? Daarnaast is het de vraag of de gemiddelde consument voldoende in staat is om het onderscheid tussen legaal en “evident illegaal” vast te stellen? Bovendien is het onduidelijk hoe de handhaving van dit systeem in de praktijk plaats zal vinden.
Een nieuw gedoogbeleid
De minister lijkt dit zichzelf ook te beseffen en heeft aangegeven dat de handhaving zich voornamelijk zal richten op de commerciële websites. Consumenten worden slechts aansprakelijk gesteld indien zij zich schuldig maken aan “grootschalige auteursrechtinbreuken”. Wanneer er sprake is van grootschalig downloaden wordt niet duidelijk.
De minister doet daarmee echter iets wat hij op het gebied van softdrugs zo nadrukkelijk verafschuwt: gedogen. Was het niet de minister zelf die zei: “Het gedoogbeleid is failliet, het is legaliseren of verbieden?” Nu beoogt de minister het downloaden van illegale bestanden te verbieden, maar wil hij alleen handhaven bij consumenten wanneer zij grote hoeveelheden digitale bestanden downloaden. De (kleine) “gebruiker” wordt als het ware met rust gelaten. Dat is natuurlijk gedogen pur sang!
Conclusie
Al met al kunnen we concluderen dat Teeven met veel ambitie iets probeert te doen aan het grote aanbod van illegale bestanden op en via het internet. Het is echter de vraag of de voorgestelde wetsvoorstellen het probleem daadwerkelijk gaan oplossen? Een ding staat echter vast. Hoewel er meer handhavingsmogelijkheden bij zouden komen als de voorstellen worden aangenomen, zal er weer meer worden gedoogd in de polder. Bijzonder dat juist minister Teeven dat voorstaat.
mr. Johan Hulshof, Van Benthem & Keulen N.V.
