Het is ongebruikelijk, maar het komt wel voor: de werknemer die ontbinding van de arbeidsovereenkomst aan de kantonrechter vraagt. Meestal is het natuurlijk de werkgever die ontbinding vraagt. De werknemer die ontslag neemt en geen beëindigingsregeling met zijn werkgever is overeengekomen krijgt in principe geen vergoeding mee. De werknemer die weg wil bij zijn werkgever zal dus alleen om ontbinding van de arbeidsovereenkomst vragen als hij meent dat de volgens hem noodzakelijke ontbinding is te wijten aan de werkgever en hem daarom een ontbindingsvergoeding zou toekomen.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
Een werknemer verzocht de kantonrechter te Amsterdam onlangs om ontbinding van zijn arbeidsovereenkomst onder toekenning van een vergoeding, wegens een door de werkgever veroorzaakt arbeidsconflict en mislukte re-integratie. De kantonrechter diende dus te beoordelen of het verzoek tot ontbinding moest worden toegewezen en, zo ja, of de werkgever inderdaad in bepaalde mate een verwijt kon worden gemaakt, zodat de werknemer een ontbindingsvergoeding zou toekomen.
De feiten waren als volgt. De werknemer had zijn werkgever naar aanleiding van een aangekondigde reorganisatie gevraagd of er zou kunnen worden gesproken over een afvloeiingsregeling. De werknemer twijfelde namelijk aan zijn eigen inzet en enthousiasme om mee te werken aan de aangekondigde reorganisatie. De werkgever ging op de vraag in, maar partijen kwamen niet tot overeenstemming.
Een half jaar later werd de werknemer verteld dat de inhoud van zijn functie deels zou worden gewijzigd. De werknemer stelde zich vervolgens op het strandpunt dat er sprake was van functiewijziging en/of gedeeltelijk ontslag wat hem op grond van de CAO recht zou geven op een wachtgeldregeling. De werkgever zag dat niet als zodanig en trachtte met de werknemer zijn nieuwe taken te bespreken. Partijen raakten in een impasse en de werknemer meldde zich ziek.
De werkgever nodigde de werknemer vervolgens uit voor een gesprek over zijn re-integratie, waarin de werknemer (wéér) voorstelde om de arbeidsovereenkomst te beëindigen en te schikken met een afkoopsom. De werkgever wees dat voorstel van de hand. De werkgever zette daarna het loon stop, omdat werknemer niet zou meewerken aan zijn re-integratie. De werknemer startte vervolgens voorlopige getuigenverhoren om aan te tonen dat de werkgever achtereenvolgens pogingen had gedaan om zonder vergoeding afscheid van hem te kunnen nemen. De getuigenverhoren leidde niet tot concrete aanwijzingen en in kort geding werd de looninhouding door de werkgever rechtmatig geoordeeld. In hoger beroep bevestigde het hof de uitspraak in kort geding.
Uiteindelijk diende de werknemer een verzoek in bij de kantonrechter tot ontbinding van de arbeidsovereenkomst onder toekenning van een vergoeding aan hem van bijna 4 ton, gebaseerd op zijn leeftijd (50) en zijn 33 jarig dienstverband. De werkgever berustte in het verzoek van de werknemer, maar uiteraard niet in de vergoeding.
De kantonrechter wees het verzoek tot ontbinding toe, maar de vergoeding volledig af. De kantonrechter nam bij zijn beoordeling alle feiten en omstandigheden van de afgelopen twee jaar mee en kwam tot de conclusie dat het arbeidsconflict was ontstaan en geëscaleerd door toedoen van de (houding van de) werknemer. Die houding van de werknemer kon volgens de kantonrechter niet los worden gezien van de eerdere mislukte pogingen om overeenstemming te bereiken over een beëindigingsvergoeding. De werknemer leek reeds in een vroeg stadium overtuigd van de onhoudbaarheid van zijn dienstverband en de noodzaak om afscheid te nemen, terwijl de werkgever daar niet van uit leek te gaan. Kortom door onvoldoende inzet van de werknemer bij de voortzetting van zijn dienstverband, is de nu kennelijk noodzakelijke ontbinding niet te wijten aan de werkgever en komt de 50-jarige werknemer na 33 jaar dienstverband geen vergoeding toe.
De werknemer zou zijn verzoek tot ontbinding alsnog kunnen intrekken. De kans is echter groot dat een daaropvolgend verzoek van de werkgever tot ontbinding tevens zonder vergoeding zal worden toegewezen.
mr. Maartje Ouwehand, Wieringa Advocaten Amsterdam
