Alweer ruim twee jaar geleden zijn door aanpassing van de Telecommunicatiewet de bestaande regels voor elektronische communicatie aan bedrijven gelijkgesteld met die voor elektronische berichten aan consumenten. Het zal niemand toen zijn ontgaan. Zakelijke mailboxen werden overstelpt met berichten met hierin verzoeken te bevestigen dat ook naar deze zakelijke mailadressen commerciële mailings gezonden mochten worden. Sinds 1 januari 2012 is ook de nieuwe ‘code verspreiding reclame via e-mail’ van kracht. Biedt deze code nog iets verrassends voor u als ondernemer?
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
Korte opfrisser
Waar zagen de wijzigingen van de Telecommunicatiewet in 2009 ook alweer op? In beginsel komt het erop neer dat ook voor elke ongevraagde elektronische communicatie aan bedrijven voorafgaande toestemming nodig is van de geadresseerde. Hierop bestaan uitzonderingen. Wanneer u gegevens van de geadresseerde heeft verkregen in het kader van de verkoop van een product of dienst, mag u deze zelfde gegevens gebruiken voor commerciële, ideële of charitatieve doeleinden met betrekking tot eigen gelijksoortige producten of diensten. Hierbij moet de geadresseerde bij de verstrekking van deze gegevens wel de gelegenheid worden geboden verzet aan te tekenen tegen dit gebruik. Ook bij iedere mailing moet de geadresseerde weer in de gelegenheid worden gesteld verzet aan te tekenen (vaak door middel van het aanvinken van een vakje of het klikken op een link om uit te schrijven). Daarnaast moeten de identiteit en het postadres van de verzender bekend zijn.
Een nieuwe code
De nieuwe ‘code reclame via e-mail’ is opgesteld door de branchevereniging voor dialoogmarketing (DDMA) en Thuiswinkel.org, in samenwerking met VNO/NCW. De nieuwe code vervangt de ‘code verspreiding reclame via e-mail’ van 2004 en de ‘code verspreiding reclame via e-mail aan zakelijke ontvangers’ van 2007. De nieuwe code maakt, in lijn met de wet, geen onderscheid meer tussen reclame aan consumenten of bedrijven.
De nieuwe code werkt de wettelijke regels nader uit in een meer op de praktijk toegespitste regeling. Waar bijvoorbeeld de wet slechts stelt dat toestemming van de geadresseerde vereist is, bepaalt de code dat deze toestemming niet mag worden weggestopt in algemene voorwaarden, maar direct zichtbaar moet zijn. Tevens regelt de code dat de abonnee zich af moet kunnen melden op hetzelfde niveau als waar hij zich heeft aangemeld. Bij gebruikmaking van een host-mailer in plaats van rechtstreekse mails van de adverteerder, dient de abonnee te weten dat niet de adverteerder, maar juist deze derde beschikt over zijn mailadres. Hij moet zich ook bij deze derde kunnen afmelden.
Tevens interessant zijn de nadere regels over de zogenaamde ‘tell a friend’ systemen. Bij deze systemen wordt zonder toestemming, op initiatief van een bekende, een commerciële mail gestuurd. In dergelijke gevallen moet deze bekende (in plaats van de adverteerder) als afzender worden vermeld en moet de mogelijkheid worden geboden rechtstreeks naar deze bekende te antwoorden.
Benadrukt moet worden dat de nieuwe code geen wetgeving is, maar zelfregulering op initiatief van de branche. Ingeval van niet-naleving van de code kan een klacht worden ingediend bij de Reclame Code Commissie, die optreedt als toezichthouder.
Conclusie
Kortom, de nieuwe code brengt op zichzelf geen verrassende nieuwe regels. Wel brengt zij een nadere praktische uitwerking van de reeds bestaande wettelijke regels, waardoor veel bedrijven de nodige aanpassingen zullen (hebben) moeten doorvoeren in hun marketingstrategie. In die optiek is er dus wel degelijk iets nieuws onder de zon.
mr. Frederick Leentfaar, Deterink Advocaten en Notarissen