Indien een overtreder een last onder dwangsom heeft opgelegd gekregen en hij de last niet uitvoert binnen de door het bestuursorgaan gestelde begunstigingstermijn, is van rechtswege een dwangsom verbeurd. Mocht de overtreder na het verstrijken van de termijn alsnog aan de last voldoen dan vormt dat voor het bestuursorgaan geen beletsel om de dwangsom in te vorderen, zo bevestigde de Afdeling Bestuursrechtspraak van de Raad van State (De Afdeling) onlangs in haar uitspraak d.d. 19 september 2012.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
In deze uitspraak was door het college van B&W van de gemeente Utrecht aan de overtreder een last opgelegd inhoudende het gebruik van het dakterras te (laten) staken en gestaakt te (laten) houden, een en ander op straffe van een dwangsom van € 2.000,-.
De overtreder liet de begunstigingstermijn verstrijken, waarna het college een besluit tot invordering van de verbeurde dwangsom nam. De overtreder betoogde in beroep en hoger beroep dat het college niet in redelijkheid tot invordering van de dwangsom over kon gaan. Daartoe voerde hij aan dat weliswaar de begunstigingstermijn reeds was verlopen, maar dat hij vóór de zitting van de rechtbank van 22 november 2011 alsnog aan de last heeft voldaan, zodat voor invordering geen plaats is.
De Afdeling gaat hier niet in mee en overweegt dat bij een besluit tot invordering van een verbeurde dwangsom een zwaarwegend gewicht aan de invordering dient te worden toegekend. Een andere opvatting zou afdoen aan het gezag dat behoort uit te gaan van een besluit tot oplegging van een last onder dwangsom. Steun voor dit uitgangspunt vindt de Afdeling in de geschiedenis van de totstandkoming van artikel 5:37 lid 1 Awb. Hierin is vermeld dat een adequate handhaving vergt dat opgelegde sancties ook worden geëffectueerd en dus dat verbeurde dwangsommen worden ingevorderd. Slechts in bijzondere omstandigheden kan geheel of gedeeltelijk van invordering worden afgezien.
Het voldoen aan de last na de begunstigingstermijn en voor de zitting van de rechtbank is volgens de Afdeling op zichzelf geen bijzondere omstandigheid als gevolg waarvan het college van invordering had behoren af te zien.
