Het fundament van de rechtspraak is dat een rechter onafhankelijk en onpartijdig is. Hij mag niet vooringenomen zijn, dan wel de schijn daartoe hebben. De bestuursrechter die dat (schijnbaar) niet is, kan op grond van artikel 8:15 Awb worden gewraakt.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
Wrakingsverzoeken worden over het algemeen genomen zelden gehonoreerd. Met de nieuwe zaaksbehandeling door de bestuursrechter leidde dat echter in twee gevallen wel tot een toewijzing.
Bestuursrechter zijn met ingang van 1 oktober 2011 anders gaan werken. De kern van deze nieuwe zaaksbehandeling is dat een zaak, zodra het beroepschrift en het verweerschrift in de zaak zijn ontvangen, wordt geagendeerd voor behandeling op een zitting. De bestuursrechter bespreekt met partijen wat de geschilpunten zijn en wat er moet gebeuren om deze te kunnen berechten of op te lossen (bron: www.rechtspraak.nl).
Bij de nieuwe behandeling van zaken neemt de rechter op de zitting direct de regie in handen. In plaats van partijen eerst hun zaak mogen bepleiten, begint de rechter gelijk met het stellen van vragen. Daarin schuilt het gevaar dat de rechter, nog voordat partijen aan het woord zijn gekomen, in zijn vraagstelling een bepaalde vooringenomenheid kan laten doorklinken.
In twee gevallen leidde dat tot een toewijzing van het verzoek om de rechter te wraken. Zo werd geoordeeld dat als de rechter op zitting er gelijk mee begint dat een beroepsgrond “onzin” is, nog voordat eiser zijn grond had kunnen toelichten, en dat gemachtigde “zit te zeuren”, er dan sprake is van objectieve vrees voor vooringenomenheid van de rechter. Naar objectieve maatstaven bezien geeft de rechter met die uitlatingen blijk van een vooringenomenheid. De rechter wekt daarmee de indruk dat hij zich reeds op dat moment, in voor verzoeker negatieve zin, al een oordeel over de zaak gevormd. Zie daarover meer de beslissingen van de wrakingskamer: Rb. Arnhem 15 maart 2012 AB 2012/273; Rb. Breda 13 oktober 2011 AB 2012/274.
Het komt er kort gezegd dus op neer dat met de nieuwe zaaksbehandeling de bestuursrechter meer op zijn woorden zal moeten passen.
