Op 10 juli jl. heeft de Europese Commissie (EC) een voorstel gepresenteerd voor de oprichting van een Europees resolutiemechanisme (‘Single Resolution Mechanism’, SRM). Dit voorstel draagt bij aan de vervolmaking van de Bankenunie en is onlosmakelijk verbonden met het recente besluit om toezicht op banken op Europees niveau te organiseren. Het kabinet verwelkomt het SRM-voorstel van de EC en gaat in de kabinetsreactie in op de Nederlandse positie ten aanzien de plannen zoals gepresenteerd door de EC. Het kabinet wil komen tot een Europees resolutiemechanisme dat consistent en tijdig ingrijpen bij banken in de problemen garandeert en de bijbehorende kosten zo veel mogelijk bij private partijen neerlegt.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
In navolging op het besluit tot Europees toezicht op banken, heeft de EC recentelijk een voorstel voor een Europees resolutiemechanisme gepresenteerd, bestaande uit een Europese resolutieautoriteit en een privaat door de banken gefinancierd Europees resolutiefonds. Dit voorstel is volgens het kabinet essentieel om binnen de Bankenunie tijdig en consistent ingrijpen te bevorderen en problemen bij banken op een effectieve wijze te adresseren.
Het kabinet geeft de voorkeur aan een zo onafhankelijk mogelijke Europese resolutieautoriteit, waarbij gegeven de benodigde slagvaardigheid veel waarde wordt gehecht aan snelle en efficiënte besluitvorming.
Voor het kabinet staat voorop dat de kosten van het nemen van risico’s moeten neerslaan bij de partijen die de risico’s hebben genomen. Dit betekent dat kosten voortkomend uit resolutie zo veel mogelijk bij private partijen worden neergelegd, waarbij spaarders tot €100.000 ongemoeid blijven. Dit gebeurt in eerste instantie door afschrijving van aandeelhouders en crediteuren van de betrokken instelling. Indien noodzakelijk kan een privaat, door de banken gefinancierd Europees resolutiefonds worden ingezet. Dit Europese resolutiefonds beperkt tevens de financiële risico’s voor nationale overheden en verkleint daarmee de link tussen nationale overheden en bankensectoren.
