De weigering van de gemeente Ede om op te treden tegen het afsluiten van een natuurgebied bij een parkeerstrook langs de A12 houdt stand voor de rechter. De Stichting Platform Keelbos vond dat de gemeente Ede op moet treden tegen de afsluiting (met hangsloten) van de paden naar het natuurgebied, omdat de toegangspaden naar het natuurgebied wegen zijn in de zin van de Wegenwet of Wegenverkeerswet. De rechtbank oordeelt echter dat dit niet het geval is. De gemeente is daarom niet bevoegd om op te treden tegen de afsluiting van de paden.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
Stichting Platform Keelbos stelde beroep in tegen de weigering van de gemeente Ede om op te treden tegen het afsluiten van een natuurgebied. Dat natuurgebied ligt op de Ginkelse Heide en is eigendom van de gemeente Ede. Via de parkeerstrook ‘het Ginkelse Zand’ langs de A12 kon men via klaphekken in het natuurgebied komen. Het natuurgebied werd gebruikt als ontmoetingsplaats voor homoseksuelen. Enige maanden geleden zijn de klaphekken met hangsloten afgesloten. Hierdoor kan het natuurgebied niet meer via de klaphekken worden bereikt. Platform Keelbos heeft als doel ervoor te zorgen dat bestaande homo-ontmoetingsplaatsen ook in de toekomst als zodanig kunnen worden gebruikt.
Openbare wegen
Platform Keelbos stelt dat de paden in het natuurgebied ‘openbare wegen’ zijn in de zin van de Wegenwet en ook ‘voor het verkeer openstaande wegen’ in de zin van de Wegenverkeerswet 1994. Daarom is het aanbrengen van de hangsloten volgens haar een overtreding van de Algemene plaatselijke verordening Ede (APV) en van de Wegenverkeerswet.
De gemeente Ede stelt echter dat Platform Keelbos niet heeft kunnen bewijzen dat de paden wegen zijn in de zin van de Wegenwet of Wegenverkeerswet.
Beoordeling rechtbank
De rechtbank beoordeelt in deze zaak niet of de homo-ontmoetingsplaats al dan niet terecht is afgesloten, maar alleen of de gemeente de bevoegdheid heeft om op te treden tegen het afsluiten van het natuurgebied. Hiervoor is van belang te weten of de paden wegen zijn in de zin van Wegenwet of Wegenverkeerswet.
In de wet staat niet wat onder weg moet worden verstaan. De rechtbank sluit daarom aan bij eerdere uitspraken in vergelijkbare zaken. Daarin is uitgemaakt dat je pas kan spreken van een weg – in de zin van de hiervoor genoemde wetten – als het gaat om een stuk grond dat een relevante functie vervult in de afwikkeling van het openbare verkeer. Het is niet voldoende als het een strook grond is waarvan verkeer gebruik maakt
Paden geen ontsluitingsroutes
De rechtbank stelt op basis van de beschikbare informatie vast dat de paden geen ontsluitingsroutes zijn. Ze leiden niet naar een perceel of gebouw waar dagelijks personen komen. De paden zijn ongeveer 1 meter breed en niet verhard. Ze komen uit op onverharde grond. Hieruit concludeert de rechtbank dat de paden ongeschikt zijn als doorgangs- of verbindingsroute. De rechtbank vindt dat voldoende aannemelijk is geworden dat de paden in de praktijk ook niet voor dit doel werden gebruikt.
Dat het terrein als homo-ontmoetingsplaats werd gebruikt en naar zeggen van Platform Keelbos soms door 400 personen per dag werd bezocht, verandert hier niets aan. Dit maakt namelijk niet dat openbaar verkeer via de paden werd afgewikkeld. Het betekent alleen dat het terrein tamelijk eenvoudig voor personen toegankelijk was.
Geen wetten overtreden
De rechtbank oordeelt dat de paden dus geen wegen in de zin van Wegenwet of Wegenverkeerswet zijn. Dat betekent dat de APV en de Wegenverkeerswet niet van toepassing zijn. Er is dan ook geen overtreding van deze wetten.