De Centrale Raad van Beroep is van oordeel dat de opstelling van appellante ertoe heeft geleid dat zij geen algemeen geaccepteerde arbeid heeft verkregen en dat er geen grond bestaat om aan te nemen dat haar ter zake geen verwijt treft. Het College was dan ook op grond van artikel 18, tweede lid, van de WWB gehouden de bijstand te verlagen.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
Het College heeft de gedraging van appellante aangemerkt als een zeer ernstig tekortschieten als bedoeld in artikel 3, eerste lid, van de Afstemmingsverordening omdat, gelet op alle omstandigheden, redelijkerwijs is aan te nemen dat het beroep van appellante op algemene bijstand gedurende meer dan één maand het gevolg is van haar doen of nalaten. De Raad kan dit standpunt niet onderschrijven. Inherent aan een
0-urencontract is dat er geen zekerheid bestaat over de omvang van de werkzaamheden, zodat ook niet vaststaat dat appellante een inkomen had kunnen verwerven dat ten minste gelijk was aan haar bijstandsuitkering. Voorts is aan appellante in verband met de zorg voor haar kinderen bij het toekenningsbesluit van 22 april 2004 niet de verplichting opgelegd om naar een volledige baan te solliciteren, maar naar werk gedurende 32 uur per week.
Ten slotte merkt de Raad op dat in het besluit van 3 april 2007 is opgemerkt dat appellante over de uren dat zij niet bij Elegance zou werken, recht zou hebben op een uitkering, waaruit valt af te leiden dat ook het College er rekening mee houdt dat appellante een inkomen zou kunnen verdienen dat lager is dan de voor haar geldende bijstandsnorm.
