Onlangs heeft het hof ’s-Hertogenbosch bepaald dat een werkgever aansprakelijk is voor de schade door een burnout die het gevolg is van een meer dan 40-urige werkweek.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
In deze zaak is een werkneemster ziek geworden als gevolg van een burn-out. De werkneemster stelde dat de burn-out het gevolg was van een te hoge werkdruk. De overbelasting zou hebben plaatsgevonden in een periode van 2,5 jaar. De werkneemster was van mening dat de werkgever hiervoor aansprakelijk was. De juridische vraag is of de werkgever haar zorgplicht op basis van artikel 7:658 BW is nagekomen.
In eerste aanleg heeft de kantonrechter een causaal verband tussen de werkzaamheden en de burn-out aangenomen. De kantonrechter heeft echter de vordering tot schadevergoeding afgewezen op de grond dat de werkgever aan zijn zorgplicht had voldaan. Beide partijen hebben daarop hoger beroep ingesteld.
Het hof heeft het beroep van de werkgever verworpen, omdat (getuigen)verklaringen duidelijk genoeg hadden gemaakt dat de burn-outklachten door het werk waren veroorzaakt. Zo verklaarden de getuigen dat de werkzaamheden niet in 40 uur per week konden worden uitgevoerd en bevestigde één getuige dat werkneemster 60 uur per week werkte. De werkgever had moeten weten dat de werkneemster als gevolg hiervan vele overuren maakte, aldus het hof. Dat de werkneemster dit niet zelf liet blijken, doet daar niet aan af. De werkgever heeft volgens het hof zelf de onderzoeksplicht om na te gaan of en in welke mate de werkneemster aan het werk was, pauzes nam en werk mee naar huis nam.
De werkgever was echter van mening dat de karaktereigenschappen van de werkneemster (moeite met nee zeggen, hard werken, alles goed willen doen, graag gewaardeerd willen worden, idealistisch of ambitieus zijn, plichtsgetrouw zijn en alles zelf willen doen) de kans op een burn-out aanzienlijk hebben verhoogd. Volgens het hof deed dit echter niet af aan het gegeven dat de burn-outklachten van de werkneemster zijn veroorzaakt door de situatie waarin de werkneemster werkte. Bovendien was de werkgever op de hoogte van de persoonskenmerken van de werkneemster. Juist omdat de werkgever van deze kenmerken af wist, zou dit een reden moeten zijn om extra oplettend te zijn. Zo had de werkgever ook moeten toezien op het nemen van pauzes en het (niet) naar huis meenemen van werk. De werkgever was dus tekortgeschoten in de nakoming van haar zorgplicht, als bedoeld in artikel 7:658 lid 1 BW. Voorts stond naar het oordeel van het hof vast dat de werkneemster schade had geleden ‘in de uitoefening van zijn werkzaamheden’ in de zin als bedoeld in art. 7:658 lid 2 BW. De werkgever is dus aansprakelijk voor de door de werkneemster geleden schade. Bij het bepalen van de hoogte van de schadevergoeding kan worden meegenomen of en in hoeverre werkneemster zelf door haar gedrag het risico op een burnout heeft vergroot.
Achtergrondinformatie
Met dit arrest kan de tendens zijn gecreëerd dat werkgevers sneller aansprakelijk worden gehouden voor burn-outklachten. Zo is voor het eerst een werkweek van 40 uur als normaal aangenomen door een hof. Voorheen was het uitgangspunt dat de werkgever zich bewust moest zijn dat de werknemer teveel werk op zich nam voordat deze aansprakelijk was. Volgens de Hoge Raad was het aan de werknemer om duidelijk aan te geven dat er sprake is van een hoge werkdruk. De werknemer had een zogenaamde meldingsplicht (HR 3 april 2009, JAR 2009/111). Eerder is al op 25 augustus 2009 in een soortgelijke zaak door het hof ’s-Hertogenbosch geoordeeld dat de werkgever de zorgplicht heeft om overbelasting van de werknemer te voorkomen (JAR 2009/286).
Geconcludeerd kan worden dat de werkgever ervoor dient te waken dat een werknemer niet teveel werk op zich neemt en te veel uren maakt. Het hof heeft expliciet de zorgplicht voor het bewaken
van de werkdruk bij de werkgever neergelegd. De werkgever kan zich er dan ook niet meer op beroepen dat de werknemer niet zelf heeft geklaagd.
mr. Mattia Savenije, Van Diepen Van der Kroef Advocaten
