In de zaak die op 3 april 2013 in kort geding voor de kantonrechter Groningen speelde, liet de kantonrechter zich uit over de vraag of een door de werkgever aan werknemer opgelegde loonsanctie (wegens het niet naleven van de re-integratieverplichtingen) ziet op het volledige loon dan wel slechts op de uren waartoe de werknemer in staat wordt geacht passende arbeid te verrichten.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
Feiten
Sinds 8 maart 2006 is werknemer bij werkgever in dienst als horecamedewerker in een coffeeshop. Op 12 april 2012 heeft werknemer zich ziek gemeld. De bedrijfsarts heeft aangegeven dat de werknemer voor twee uur per dag passend werk kan verrichten. De werknemer heeft zijn werkzaamheden hervat en zich vervolgens na twee dagen weer ziek gemeld. In een brief heeft de werkgever aan werknemer geschreven dat wanneer hij zich niet bij de bedrijfsarts meldt en zijn werk voor 2 uur per dag niet hervat, de werkgever zich genoodzaakt ziet om het loon van werknemer op te schorten. Daarna heeft de werkgever de werknemer nog in de gelegenheid gesteld zich te melden op zijn werkplek teneinde de opschorting van het salaris ongedaan te kunnen maken. Daarnaast heeft werkgever aan werknemer medegedeeld dat wanneer werknemer niet reageert op de oproep van werkgever dat zijn volledige loon zal worden stopgezet. Nadat werknemer niet heeft gereageerd op deze oproep, heeft de werkgever het salaris per 27 december 2012 stopgezet. In de periode daarna weigert werknemer nog steeds het werk voor twee uur per dag te hervatte
Geschil
De werknemer stelt een loonvordering in. In deze procedure hebben partijen een geschil over de vraag of het stopzetten van de loondoorbetaling alleen betrekking heeft op de uren waartoe de werknemer in staat werd geacht passend werk te verrichten (standpunt werknemer) of dat het stopzetten van het loondoorbetaling ziet op het volledige loon (standpunt werkgever).
Beoordeling kantonrechter
De kantonrechter overweegt dat ten aanzien van de loonsanctie in de wet is bepaald dat deze kan worden opgelegd over de tijd gedurende de werknemer de passende arbeid niet verricht. Dit is slechts anders indien dit naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn. Volgens de kantonrechter wordt met het woord ‘tijd’ bedoeld de periode waarin het gedrag van de werknemer plaatsvindt. Uit de wet blijkt niet dat de loonstop betrekking heeft op het aantal uren waartoe een werknemer in staat wordt geacht passend werk te verrichten maar dit weigert, aldus de kantonrechter. Hiermee zou de sanctie voor een belangrijk deel zijn effect verliezen. Het doel van de sanctie is namelijk dat de werknemer wordt geprikkeld om te gaan werken en hierdoor zo snel mogelijk volledig hersteld is. De kantonrechter oordeelt dat de werkgever gerechtigd was de loonbetaling volledig stop te zetten in de periode vanaf 27 december 2012 waarin werknemer weigerde passende re-integratiewerkzaamheden te verrichten. Volgens de kantonrechter is er geen sprake van omstandigheden die meebrengen dat het vervallen van het recht op loondoorbetaling van het loon naar maatstaven van redelijkheid en billijkheid onaanvaardbaar zou zijn.
