Op 25 augustus 2009 heeft het Gerechtshof in Den Bosch een opvallende uitspraak gedaan in een zaak van een werknemer die aan een burn-out leed. Het Hof oordeelde dat de werkgever aansprakelijk is voor de schade van de werknemer omdat er onvoldoende maatregelen waren genomen om de burn-out te voorkomen.
Prijs vergelijk ADSL, kabel, glasvezel aanbieders en bespaar geld door over te stappen!
Feiten
Een accountant was ruim 25 jaar werkzaam bij een accountantskantoor dat zich richt op de non-profitsector. Op een gegeven moment valt deze werknemer uit wegens een burn-out. De burn-out is ontstaan doordat de werknemer gedurende een groot aantal jaren structureel te veel uren werkte. Zowel in het voorjaar (wanneer de jaarstukken werden gereedgemaakt) als in het najaar (wanneer de begrotingen werden opgesteld) werkte werknemer gemiddeld 70 uur per week. Verder verzorgde de accountant de gehele financiële administratie voor een stichting die drie verzorgingstehuizen beheerde. Hiervoor moest regelmatig in de avonduren worden vergaderd.
De overuren die de werknemer maakte werden niet bijgehouden. Volgens de werknemer had dat geen zin daar de overuren niet in rekening konden worden gebracht omdat het accountantskantoor met vaste contracten en vaste prijzen werkte.
Op een zeker moment krijgt de werknemer een burn-out en wordt arbeidsongeschikt. Na twee jaar arbeidsongeschiktheid ontvangt hij een WAO-uitkering (oorspronkelijke op basis van een arbeidsongeschiktheidspercentage van 80%-100% en later van 65%-80%). Vervolgens stelt de werknemer het accountantskantoor aansprakelijk voor de door hem als gevolg van zijn arbeidsongeschiktheid geleden schade. Werknemer vordert € 60.000 euro als voorschot op de materiële en immateriële schade.
Werkgever aansprakelijk?
Het accountantskantoor wijst de aansprakelijkheid af en stelt dat zij niet wist dat de werknemer zoveel uren werkte aangezien hij zijn overuren niet bijhield. De werknemer heeft ook nooit aangegeven dat hij overbelast werd. Van een werknemer van dit niveau mag naar mening van het accountantskantoor een bepaalde mate van verantwoordelijkheid worden verwacht. Als de werknemer werd overbelast dan had hij dat eerder moeten aangeven.
Nadat de Kantonrechter de vordering van de werknemer heeft afgewezen gaat deze in beroep bij het Gerechtshof in Den Bosch. Het Hof stelt vast dat de werknemer voldoende heeft bewezen dat de burn-out is veroorzaakt door het langdurig en structureel verrichten van overwerk. Naar het oordeel van het Hof had het op de weg van het accountantskantoor gelegen een actief beleid te voeren om te voorkomen dat werknemer door stelselmatige overbelasting klachten zou ontwikkelen. Een werkgever mag de risico’s van werkdruk niet bij de werknemer leggen en heeft de plicht preventieve maatregelen tegen overbelasting te treffen.
Conclusie
Uit deze uitspraak blijkt dat een werkgever niet te passief mag zijn bij de zorg voor het welzijn van een werknemer. Als een werkgever ziet dat een werknemer structureel te lang en te hard werkt waardoor hij overbelast of overspannen dreigt te raken, dan moet hij bijsturen. De werkgever mag in ieder geval niet afwachten totdat de werknemer zelf aangeeft dat het niet meer gaat maar dient initiatief te nemen en het gesprek aan te gaan. In dit gesprek kunnen afspraken worden gemaakt om de werkzaamheden aan te passen. Ook kan aan een cursus timemanagement of interne/externe coaching worden gedacht. Als de werkgever dit niet doet en de werknemer valt uit wegens een burn-out dan ligt aansprakelijkheid op de loer.
mr. Michiel van Dijk, CMS Derks Star Busmann
