Alcoholverslaving als ziekte

Kan alcoholverslaving als ziekte in de zin van art. 7:629 BW worden beschouwd waardoor de reflexwerking van het opzegverbod wegens ziekte in werking treedt?

Inleiding
Wanneer een werknemer door alcoholmisbruik zijn werkzaamheden niet naar behoren uitvoert, kan een werkgever hem dan ontslaan vanwege disfunctioneren of kan de werknemer zich beroepen op het opzegverbod wegens ziekte in de zin van art. 7:670 BW? Voor een werkgever is het veelal lastig vast te stellen of het gaat om ziekte of ongeoorloofd werkverzuim. Alcoholmisbruik wordt niet snel aangemerkt als ziekte, omdat het niet kan worden gezien als duurzaam middel voor het bestrijden van een psychisch probleem. De vraag of een werkgever de arbeidsovereenkomst mag opzeggen bij arbeidsongeschiktheid in het geval van een alcoholverslaving of dat een werknemer een beroep toekomt op (de reflexwerking van) het opzegverbod van art. 7:670 lid 1 BW, staat in deze zaak centraal.

De feiten
Werknemer is 55 jaar oud en op 1 mei 1984 in dienst getreden bij werkgever. Hij vervult daar sinds 2006 de functie van leidinggevende. Vanaf juni 2007 heeft werkgever naar aanleiding van het alcoholprobleem van werknemer een aantal functioneringsgesprekken met hem gevoerd. Ondanks alle wederzijdse inspanningen is het gewenste resultaat niet bereikt en laat het functioneren van werknemer nog altijd te wensen over. Op 27 juli 2009 is werknemer daartoe op non-actief gesteld. Op 30 juli 2009 heeft werkgever aan werknemer medegedeeld dat zij de kantonrechter om ontbinding van zijn arbeidsovereenkomst zal verzoeken. Werknemer heeft zich nadien ziek gemeld. Tot slot heeft de bedrijfsarts werkgever bericht dat werknemer 100% arbeidsongeschikt is.

Vordering werkgever en verweer werknemer
Werkgever verzoekt ontbinding van de arbeidsovereenkomst met werknemer wegens een verandering in de omstandigheden van zodanige aard dat de arbeidsovereenkomst billijkheidshalve dadelijk of na korte tijd dient te eindigen. Zij voert aan dat werknemer onvoldoende functioneert en zijn functioneren ondanks ondersteuning niet is verbeterd. Er is sprake van een verstoring van de arbeidsrelatie en daarom dient er geen vergoeding te worden toegewezen. Werknemer betwist de gewichtige redenen voor ontbinding en beroept zich op de reflexwerking van het ontslagverbod tijdens ziekte, op grond waarvan het ontbindingsverzoek moet worden afgewezen. Hij verzoekt een vergoeding in het geval de rechter de ontbinding toewijst.
Ter ondersteuning van zijn stelling voert hij aan dat hij ziek is. Verder stelt hij dat werkgever niet goed met zijn alcoholprobleem is omgegaan en zijn zorgplicht jegens hem heeft verzaakt.

Beoordeling
De kantonrechter oordeelt dat er geen sprake is van een ziekte, zoals door werknemer aangevoerd. De bedrijfsarts heeft de werknemer per 8 september 2009 100% arbeidsgeschikt geacht. De werknemer heeft in deze procedure geen andersluidend deskundigenoordeel overgelegd. De door werknemer overgelegde, algemene stukken, afkomstig van het internet waarin alcoholisme als ziekte wordt beschouwd, kunnen niet tot de conclusie leiden dat zijn individuele alcoholprobleem zo ernstig is dat dit als een ziekte in de zin van artikel 7:629 BW moet worden gekwalificeerd. Ook in de overgelegde stukken uit zijn dossier van zijn psychologe of de brief van de huisarts valt niet te lezen dat de werknemer in die zin ziek is. Het ontslagverbod is daarom niet van toepassing. Daarnaast is de kantonrechter van oordeel dat werkgever werknemer voldoende ondersteuning heeft gegeven en haar zorgplicht is nagekomen. Wel dient er een vergoeding aan werknemer te worden toegekend, maar met een lagere correctiefactor van 0,3. Werknemer heeft namelijk niet zodanig gehandeld dat hem geen enkele vergoeding behoort toe te komen. Hij heeft immers wel geprobeerd om zijn alcoholprobleem te verhelpen. Overigens houdt de kantonrechter hierbij rekening met het feit dat werknemer reeds 23 jaar zonder problemen in dienst bij werkgever was.

mr. Sandra Meijer, Van Diepen Van der Kroef Advocaten